Zoals iedere tuinbezitter had ook ik last van het natte voorjaar. Bijna alles wat in april en mei gezaaid was kwam niet op en áls het opkwam, was het in één nacht weggevreten door de slakken.
De tuinbonen kwamen in 1e instantie nog op, en zo ook de kapucijners en doperwten, maar binnen no time waren de ranke, net boven de grond uit klimmende steeltjes opgevroten door slakken, eenden, muizen, ratten en/of vogels of ze rotten weg door de natte omstandigheden. De rabarber die er in april nog fris en fruitig bijstond, leverde geen jampotvulling op. Ook het fruit had last van de weersomstandigheden. Aan sommige struiken en bomen hing nauwelijks iets om te plukken. Dat zal dit jaar wel merkbaar zijn in het aantal gevulde jampotjes. Ik zag dat ook op andere moestuinen sommige bessenstruiken half leeg bleven. Dat stelde me gerust. Iets met gedeelde smart en zo. En een natte zomer zorgde ook voor vroege paddenstoelen.
kapucijners en doperwten
rabarber
bessenstruiken
De perenboom zat vol bloesem maar leverde geen peer op. Ze vielen er allemaal te vroeg uit. Maar als er wat geplukt kon worden, was dat vaak een mix van meerdere vruchten.
Doordat er in het voorjaar weinig op de tuin kon worden gedaan doordat het zoveel regende, kon ik me richten op andere zaken zoals het haken van slingers, het ophalen van – weer – een op te knappen kastje en het nadenken over een andere visie t.a.v. het maken van de jam.
Op de tuin
Toen het eindelijk beter weer werd, had ik door privéomstandigheden wat minder tijd en - door de ervaringen uit het voorjaar - even geen zin om weer opnieuw te gaan zaaien. Het duurde even een paar weken voor ik weer energie kreeg die ik in de tuin kon steken. Maar inmiddels heb ik de mais geoogst, de knoflook en uien uit de grond getrokken en komen er aan de opnieuw thuis opgekweekte plantjes eindelijk courgettes tevoorschijn.
Die – als je even op vakantie gaat – kunnen uitgroeien tot een knots, waar een holbewoner trots op zou zijn geweest.
sla en aardappels
yoghurtpotten en biervallen
spinazie en snijbiet
groenbemesters
De aardappels zijn weer met de blote handen uit de grond gegraven en er zijn wat porties sla mee naar huis gegaan. De geplante boerenkool, bietjes en andijvie overleven het niet allemaal: de bietjes en andijvie gaan goed, van de boerenkool blijven enkel kale steeltjes over. Een vliesdekentje eroverheen om de eenden en vogels tegen te houden heeft daar niet tegen geholpen. Ook de afgeknipte yoghurtpotten om de plantjes heen, hielden het ongedierte niet altijd op afstand. De biervallen tussen de groentes voor de slakken daarentegen wel, hoewel er ook geheelonthouders zijn onder de slakken.
In de nazomer zijn er nog spinazie en snijbiet gezaaid en de 1e groenbemesters, die de grond voorzien van de nodige voedingsstoffen en de aarde bedekt houden.
Schapenwol
Via een tuinder op het moestuincomplex kreeg ik een zak schapenwol, van een boer die de wol niet kwijt kon. Ik had al eens gelezen dat wol goed te gebruiken was om te mulchen, dus dat experiment wilde ik wel eens aangaan. Mulchen is het bedekken van de grond met een extra laag organisch materiaal zoals compost, bladeren, takjes of dus ….. schapenwol.
Eén van de voordelen van schapenwol is dat het vocht vasthoudt, waardoor de grond minder snel uitdroogt. En als je het tussen de planten verdeelt over de grond zorgt het ervoor dat het vocht niet verdampt. In de schapenwol zitten bovendien ook diverse voedingsstoffen zoals stikstof, kalium en fosfaat, die bij het vergaan van de wol in de grond achterblijven. Een pluspunt waar ik zelf weinig voordeel aan zal hebben bij gebrek aan reeën op mijn tuin, is dat reeën schijnbaar niet van de geur van schapenwol houden en ze door de wol op afstand van de planten worden gehouden.
Schapenwol zou wel slakken tegenhouden die op weg zijn naar de lekkere groene hapjes, ze zouden namelijk niet zo graag over de wol heen kruipen. Nou, uit eigen ervaring kan ik zeggen dat er durfals zijn onder de slakken die dat toch proberen. En het schijnt dat ze bij nat weer zelfs gezellig met z’n allen onder de wol kruipen. Je hebt ze dan wel in 1x te pakken als je ze wilt vangen. En schapenwol houdt onkruid tegen, wordt er gezegd. Maar de heermoes trekt zich daar niets van aan. Die neemt de wol gewoon mee in zijn weg naar boven.
Uit de keuken
In de keuken is nog weinig gedaan, naast de reguliere voedselbereiding. Er zijn al enkele soorten fruit in jamvorm in potten verdwenen, maar er ligt ook nog genoeg in de diepvries te wachten. Dat wordt dit jaar een herfsttaak. De 1e courgettecakes (met walnoten uit Frankrijk) zijn al weer gemaakt. In de oven gaan vaak ook een paar lege eierschalen mee. Die worden dan gedroogd, waarna ik ze in de vijzel kleinstamp zodat ze als kalk toegevoegd kunnen worden op de tuin, voor planten die daar behoefte aan hebben.
Er zijn ook al cakes verkocht. De reacties blijven lovend. Wil je ook eens een courgettecake proberen, ga dan naar de website.
Dit jaar had ik ook meerdere eetbare bloemen gezaaid.
Die zijn als versiering gebruikt op een quiche en cupcakes
voor een feestje met vrienden.
Met de kwast
Via een vriendin kreeg ik de vraag om een kastje uit haar jeugd op te knappen voor een nichtje van haar. Leuk project en een goede stok achter de deur om de kwast eens ter hand te nemen. Maar eerst zal er geschuurd en geplamuurd moeten worden. Daar is de herfst een mooi seizoen voor.
Van de naald
Dit voorjaar ben ik begonnen met haken. Een minder grote aanslag op het lijf dan breien en ideaal om de restjes wol weg te werken die overblijven na het breien van de dekentjes. 2e Poging om slingers te maken, maar in plaats van met gebreide vierkantjes nu met gehaakte driehoekjes. Dat ziet er een stuk beter uit. Inmiddels bezig met de 3e slinger. De driehoekjes zijn aan elkaar gehaakt en uitgetest in de tuin van mijn zusje en op mijn moestuin. Ze blijven hangen en fleuren de tuin op voor een feestje. Ze zijn vanaf nu te koop via deze website. Er zijn 2 lengtes van respectievelijk 15 en 20 vlaggetjes per slinger. Met een extra lang uiteinde zodat de slinger ook om een (hoge) boom of tak te slaan is ter bevestiging.
Op het papier
De moestuin van Mme Zsazsa van Dorien Knockaert (recepten), Kim Leysen (tuin) en Els Menten.
Een dik boek (“…maar liefst 4 volle centimeters dik...”), vol leuke en interessante moestuintips over - onder andere - mulchen, een moestuinplan maken, composteren, zaaien en iets lekkers maken van alles wat geoogst wordt. Gemaakt door 3 Vlaamse vrouwen, met veel foto’s waar het plezier van af spat. Het leest prettig en je krijgt nóg meer zin om op je tuin aan de slag te gaan.
Zoals Mme Zsazsa (Kim Leysen) zelf schrijft over het jaar waarin het boek werd geschreven: “Ik ben ervan overtuigd dat iedereen die dit boek vastneemt, kan voelen wat wij een heel jaar ervaren hebben. Dat het plezant is in de tuin van Mme Zsazsa”. En degene die de recepten bedacht en maakte voor het boek schreef: “….. Het was een beetje vakantie. Koken in de woonwagen op een versleten gasfornuis dat amper te regelen viel, en op gevoel….. Altijd reed ik ’s avonds als een gelukkig mens naar huis. Moe, warm en vervuld van de buitenlucht. Eenvoud kan zo goed doen…” Zeg nou zelf, dan krijg je toch zin om zelf ook aan de slag te gaan?
Slim tuinieren, ongecompliceerd koken, tijd overhouden om in de zon te zitten tussen de courgettes en de kolen: dat is de filosofie in de Moestuin van Mme Zsazsa.